مردم ماه ایران، ۱۱۴
امیر گلها نگاهی به عینیت امام در جامعه
به گزارش کار در محل، کتاب امیر گلها به زندگی و سیره امام علی (ع) می پردازد که کاندیدای جایزه بهترین کتاب سال ولایت شده است.
به گزارش کار در محل به نقل از مهر نرگس روزبهانی از نویسندگان جوان کشور، در آستانه شهادت مولی الموحدین، امیرالمؤمنین (ع) در یادداشتی به معرفی خصوصیت های کتاب «امیر گلها» پرداخته است. این اثر جلد دوم از مجموعه چهارده جلدی «سیره کاربردی چهارده معصوم (ع)» یا «سبک زندگی معصومین (ع)» است که به زندگی و سیره امام علی (ع) می پردازد و کاندیدای جایزه کتاب سال ولایت شد. در این مجموعه تلاش شده مسایل مختلف زندگی از دیدگاه خاندان (ع) بیان شود و هدف این مجموعه پاسخ به این سوال است که در روزگار امروز و برای انسان قرن بیست ویکم چگونه خاندان (ع) می توانند الگو باشند و چگونه آنها می توانند گرهی از زندگی مردم باز کنند. یادداشت روزبهانی که در اختیارخبرگزاری مهر قرار گرفته، به این شرح است: «امیر گل ها» به قلم حسین سیدی، نگاهی تازه به تألیف کتاب شخصیت شناسی دینی داشته است. به تعبیری در دنیای مدرن و صنعتی امروز که افراد گرفتار کم حوصلگی شده اند، این کتاب راهنمای خوبی برای مطالعه سریع و آسان است. هنر سیدی در یافتن کلید واژه هاست. او برچسب هایی ریز و جزئی را از زندگی امام (ع) در منابع شیعه و اهل سنت یافته و بدان پرداخته است. کتاب در بردارنده سخنانی از سرسخت ترین مخالفان امامت و ولایت امام علی (ع) است؛ سخنانی که نشان داده است این افراد چگونه به امیرالمومنین (ع) و عدالت و حقانیت ایشان اعتقاد داشته اند. بخشی از کتاب هم به سخنانه خلفای سه گانه در رابطه با امام علی (ع) اختصاص دارد. بعنوان نمونه، در بخشی از این کتاب به نقل از خلیفه دوم می خوانیم: اگر مردمان برعشق علی بن ابی طالب گرد هم می آمدند، پروردگار آتش دوزخ را نمی آفرید؛ (زیرا علاقه آنان به علی آنان را به کارهای نیک وامی داشت و از کارهای زشت باز می داشت.) (ص ۱۷)» این کتاب در چهار فصل تهیه شده است که قبل از آن لیست و در نهایت کتابنامه ای به عربی و فارسی قرار دارد. فصل اول با عنوان «خویشتن» به «سیمای ظاهری» و «سیمای باطنی» تقسیم می شود. فصل دوم «خداوند» است که در آن در رابطه با اخلاص، ایمان و دین باوری ایشان سخن به میان می آورد. فصل دوم بابی بر شرح اعتقادات و دریای معارف اعتقادی حضرت امیر (ع) است. فهمی که باعث شد در عمل به شرایع دین عاشق و مشتاق باشد. فصل سوم «دیگران» نام دارد که ایشان را در تعامل با اجتماع و محیط نشان می دهد؛ چه در مسند قدرت و مسئولیت و چه در زندگی شخصی بعنوان فرد در اجتماع. فصل چهارم «طبیعت» نام دارد که در واقع علم ایشان را از درک حقایق این کره خاکی بازگو می کند؛ علمی که دلیل بعثت پیامبر (ص) و امامت ائمه (ع) نبود، اما می تواند دال بر حقانیت ایشان باشد. نحوه چینش برچسب ها بگونه ای است که هر کلیدواژه و توضیحش به تنهایی مطلبی مجزا است. در واقع مطالب بی نیاز از هم هستند و مخاطب ناچار به پیوسته خوانی نیست. کتاب به شما این توانایی را داده است که از آن به نحو پژوهشی هم بهره ببرید. منابع جامع و کامل کار به اندازه ای است که برای یک پژوهش کافی و وافی به شما منبع جهت ارجاع می دهد. از آن جایی که برای هر عنوان به ریزترین مبحث پرداخته شده است، سعی شده که در آن عنوان تمام احادیث ذیل آن جمع آوری شود. بر این اساس می توانیم بگوییم که اثر الگویی بی بدیل در طبقه بندی و دسته بندی احادیث است. همان گونه که گفتیم در این اثر کلید واژه ها جزئی عرضه شده است؛ مثلا گفته نشده صفات ظاهری، بلکه به مصادیق آن اشاره شده است. بعنوان نمونه گفته اند: «مو: در دوران نوجوانی مویش بسیار بود تا بدان جا که آنرا می بافت…»، «ابرو: ابروانی نازک و بلند داشت»، «چشم: چشمانی درشت، مشکی، متمایل به رنگ میشی یا عسلی و نگاهی نافذ داشت.(ص ۲۴)» و.... پژوهشگریِ نویسنده و ذهن جویای او سبب شده تا هر مطلب در کتاب به غایت تکمیل شود. درست است که مبحث پژوهش او حضرت امیر (ع) بوده اما اگر حدیث و روایتی در رابطه با ایشان وجود داشته که می تواند آن بحث را تکمیل کند، به متن الصاق شده است. بعنوان مثال نویسنده در بابی که پوشش و لباس امام علی (ع) را توضیح می دهد، ماجرای شخصی را که در باب قیاس لباس امام صادق (ع) با امیرالمومنین (ع) تشکیک وارد کرد، آورده است؛ چونکه اگر کلام امام صادق (ع) در جواب این بحث خوانده نشود، امکان دارد از سیره حضرت علی (ع) در مورد لباس پوشیدن برداشت غلط و نادرست شود. در انتها باید اظهار داشت که طرح جلد کتاب هم یکی دیگر از مزیت های آن به شمار می آید؛ انتخاب رنگ سبز و باغ گلی که نام کتاب را یادآوری می کند. تعمد در سادگی طرح، دلیلی بر محدود نبودن طبقه سنی و فکری مخاطب است. در بخشی از این کتاب می خوانیم: «حضرت روزی گریست. علت گریه را پرسیدند. فرمود: هفت روز است میهمان برایم نیامده است. می ترسم (کاری کرده باشم) که آفریدگار (با نفرستادن مهمان) به من توهین کرده باشد. میهمان پذیری را آن چنان ارج می نهاد که می فرمود: «هیچ مؤمنی نیست که زمزمه میهمان را می شنود و خوشحال می شود جز آن که گناهانش بخشیده می گردد. احترام به میهمان را از جوانمردی و مکارم اخلاق می دانست. باور داشت غذا خوردن سبب تقویت بدن و غذا دادن سبب تقویت روح است. پذیرایی از میهمان را یکی از سه کار محبوبش برمی شمرد. اگر برای خانواده ای ناگواری رخ می داد، می فرمود برایشان غذا بفرستند.» (ص ۲۶۵)
منبع: kardarmahal.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب