مردم ماه ایران، ۴۱
خوداتکایی عامل اصلی رفع محرومیت
کار در محل: این که همه به محرومان یک منطقه کمک کنند اما باز هم آن منطقه محروم باشد یک لطمه است. ممکن نیست کسی فاقد هرگونه توانایی باشد و باید افراد را به خودکفایی و خوداتکایی رساند.
خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ محبوبه فردوسی گلستان متولد سال ۱۳۵۲ روان درمانگر، روانشناس بالینی و مدیر عامل مؤسسه خیریه «فردای پرامید و پرنشاط» است. او از کودکی سختی های بسیاری کشیده است. یکی از این سختی ها دوری از پدر و مادر به خاطر علاقه به تحصیل بود. آنها در روستا زندگی می کردند و خانم فردوسی برای تحصیل باید به اصفهان می رفت.
او بعد از فارغ التحصیلی در مقطع کارشناسی ازدواج کرد و باردیگر تحصیل در رشته روان شناسی را شروع کرد. دو فرزند خانم فردوسی در مدرسه تیزهوشان درس خوانده اند و افرادی موفق هستند. همین مسئله زمینه ای شد که در سال ۱۳۹۸ با همکاری تعدادی از مادرانی که فرزندان شان در مدارس تیزهوشان تحصیل می کردند برای مؤسسه از فرمانداری مجوز فعالیت دریافت کند.
او همیشه بدنبال توانمند کردن افراد نیازمند بود و برای ایجاد آرامش در جامعه و رفع فقر و مشکلات تلاش می کرد. خانم فردوسی از همان ابتدا با دادن بسته های ارزاق و کمک هایی از این جنس به نیازمندان مخالف بود. به این علت اهتمام کرد کارهای کوچک و بزرگ را به مردم و جامعه هدف معرفی کرده و اشتغال زایی کند.
روال کار این مؤسسه اینگونه است که به فرد نیازمند یا بیکار پول نقد نمی دهند بلکه شغلی برای او می یابند. با کمک خانواده و دوستان افراد کارآفرین را پیدا کرده و نیازمندان را به آنها مرتبط می کنند.
البته در کنار آن کارهایی مانند تهیه جهیزیه برای دختران دم بخت نیازمند، پشتیبانی از دانش آموزان بااستعداد و توانمند یا هر دانش آموزی که در مدرسه نیاز مالی داشته باشد و معرفی افراد دچار بیماری صعب العلاج به خیرین را نیز انجام می دهند.
هدف این مؤسسه کاهش لطمه های اجتماعی است. آنها تا حالا کارگاه های مختلفی در عرصه خانواده برگزار کرده اند که حتی در دوران کرونا لغو نشد و بصورت مجازی در همه محله های اصفهان ادامه داشت که بسیاری از مردم در آن عضو شده و از این دوره ها بهره می بردند.
خانم فردوسی دو مسئله را به عنوان لطمه های کار خیریه به مسئولان تذکر داده است. اول اینکه یک منطقه را به عنوان منطقه هدف قرار گیرد و سیل امکانات و پرداختی ها به آنجا برود و دیگری هم موازی کاری.
اینکه همه به محرومان یک منطقه کمک کنند اما باز هم آن منطقه محروم باشد یک لطمه است. او معتقد می باشد اگر زنی خانه دار یا فرد معلولی جزو نیازمندان است در حد توانمندی خود قادر به فعالیت خواهد بود. بطورمثال خانمی بود که پیاز سرخ می کرد و در همین حوزه به کار گرفته شد. ممکن نیست فرد فاقد هرگونه توانایی باشد. بدین سبب اگر می خواهیم کمکی انجام دهیم باید افراد را از موقعیت مددجویی به خودکفایی و خوداتکایی برسانیم.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب